สอบคัดเลือก

นักเรียนนักศึกษา ไม่จำกัดอายุมากน้อย เรียกว่า ถงเซิง  童生 หรือหยูเซิง 儒生 สามารถเข้าสอบยังสนามสอบระดับท้องถิ่น เช่นอำเภอ หรือ ตำบลที่นักศึกษาอาศัยอยู่ เมื่อสอบผ่านจะถือว่าเป็น เซิงหยวน
生员 หรือ ไม่ก็เรียก ซิ่วไฉ่ 秀才 แต้จิ้วออกเสียงว่าซิ๊วไจ๊ ผู้ที่สอบได้เซิงหยวนหรือซิ่วไฉเท่านั้น ถึงจะมีสิทธิ์เข้าสอบเคอจวี่
การสอบเคอจวี่แบ่งเป็น 3 ระดับ คือเซียงสื้อ ฮุ่ยสื้อและเตียนสื้อตามระดับ (乡试 会试 殿试) การสอบระดับเซียงสื้ออาจเรียกว่า ชิวเหมย 秋围  เพราะมักจัดสอบในราวเดือนแปดตามปฏิทินจันทรคติของจีน
ซึ่งอย่างเข้าฤดูใบไม้ร่วง(ชิว)ส่วนระดับ ฮุ่ยสื้อ อาจเรียก ชุนหวย 春围เพราะจัดสอบราวเดือนสามในปี
รุ่งขึ้นถัดจากปีที่สอบซิวเหวย เดือนสามตามปฏิทินทางจันทรคติ ก็จะเป็นช่วงฤดูใบไม้ ผลิ (ชุน)
การสอบระดับเซืยงสื้อ 乡试 อาจจัดสอบที่เมืองหลวงหรือเมืองระดับมณฑล  ผู้มีสิทธิ์เข้าสอบ จะต้องเป็น ฌซิงหยวน หรือเทียบเท่า ถ้าสอบติดก็จะได้เป็น จวี่เหยิน 举人 แต้จิ้วเรียกว่ากื้อยิ้งในจำนวนนี้ผู้ที่ได้คะแนนมาเป็นอันดับหนึ่งจะถูกเรียกว่า เจี่ยหยวน 解元 ในสมัยโบราณใครก็ตามที่มานะบากบั่นกระทั่ง
สอบติดจวี่เหยินก็พอจะหานใจหายคอได้แล้วเพราะถือว่าเริ่มมีคุณสมบัติจะรับราขการได้
ขั้นต่อไปเป็นระดับฮุ่ยสื่อ 会试 ต้องไปสถานที่เมืองหลวง ผู้เข้าสอบต้องเป็นจวี่เหยิน ถ้าสอบติดจะได้เป็น กังสื้อ 贡土 หี่หนึ่งในหมู่ก้งสื่อเรียกว่า ฮุยหยวน 公元
เดือนสี่ปีเดียวกันกับสอบฮุยสื่อก็มีการสอบเตี้ยนสื้อซึ่งถือเป็นเกียติประวัติมาก เพราะจัดสอกันในวัง ผู้มีสิทธิ์สอบต้องเป็นก้งสื่อ หากสอบติดคราวนี้ได้เป็นจิ้นสื๊อ 进土ในการสอบจิ้นสื่อนี้ปีหนึ่งๆมีผู้เข้าสอบ
เป็นพันคน แต่จะสอบติดเพียง 20-30คนเท่านั้นที่หนึ่งของจิ้นสื้อเรียกว่าจ้วงหยวน 状元คนไทยเรียกจนติดปากว่าจอหงวนที่สองเรียกปั่งเอี่อน 榜眼 และที่สามเรียก ทั่นฮวา 探花