เทศกาล

ชาวแต้จิ๋วเรียกว่า ตงซิว  中秋

  การบวงสรวงสิ่งธรรมชาติ เช่น  ภูเขา  แม่น้ำ ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์  เป็นสิ่งที่ชาวจีนถือปฎิบัติกันมาเก่าแก่การไหว้พระจันทร์มีบันทึกย้อนหลังไปถึงราชวงศ์โจว 周 โดยมีตำนานของแม่น้ำนางฉางเอ๋อ 嫦娥 แพร่หลายที่สุด ในสมัยราชวงศ์ ฮั่น 汉 มีบันทึกเกี่ยวกับขนมเปี๊ย  饼 ชนิดต่างๆครั้นมาถึงราชวงศ์ซ่ง 宋จึงมีบันทีกเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับขนมเปี๊ยะไหว้พระจันทร์ 月饼 แต่ขนมไหว้พระจันทร์เริ่มกลายเป็นสาระสำคัญของเทศกาล  ในสมัยต้นราชวงศ์หมิง 明 เนื่องจากปลายราชวงศ์หยวน 元  ซึ่งชาวจีนถือว่าเป็นชาวต่างชาติ (ชาวมองโกล) ได้กดขี่ชาวจีนฮั่นจนสุดทน จึงได้เขียนสารใส่ริ้วกระดาษ

สอดไว้ในขนมเปี๊ยะไหว้พระจันทร์เพื่อนัดแนะกันลุกฮือขึ้นต่อต้านพวกมองโกล

 บางคนมองว่า ประเพณีการไหว้พระจันทร์เสื่อมคลายเพราะอเมริกาสามารถส่งคนไปลงดวงจันทร์ แต่ในความเป็นจริงยุคสมัย

เปลี่ยนไป ตำนานเรื่องแม่นางฉางเอ๋อ 嫦娥 ก็ต้องคลายความขลังลงอยู่ดี ไม่ได้ขึ้นกับการไปลงดวงจันทร์ของมนุษย์อวกาศ

เพียงอย่างเดียว หากแต่การรักษาประเพณีงดงามเอาไว้ หรือการส่งขนมไว้พระจันทร์ให้กันและกัน ในช่วงเทศกาลไหว้พระจันทร์ เพื่อรำลีกถึงความสามัคคีของบรรพชนก็น่าจะยังมีความหมายและทรงคุณค่าต่อไป ลูกหลานชองชาวจีนรวมทั้งลูกหลานแต้จิ๋วจะเป็นผู้ตัดสินในอนาคต